ترانه مرگ بر آمریکای شما، مرگ بر آمریکای سال 92 بود.شنیدم که به این کار زیاد حمله کردند، بگذار حمله بکنند که اگر حمله نمی‌کردند باید عزا می‌گرفتید؛ شما هم دلسرد نشوید و یکی دیگر هم بسازید، می‌دانید که هنر نیاز به تشویق دارد؛ نیاز به حمایت دارد و این حس اگر تشویق نشود و یا حمایت نشود، بالأخره یک‌جایی خواهد خشکید و پرپر می‌شود.
حامد زمانی:
به مزاحمت‌ها عادت کرده‌ام دوباره از آن تلفن‌های مشکوک به من شد و گفتند که می‌توانی بروی ماشینت را جلوی در ببینی؛ رفتم دیدم؛ دوباره مثل اینکه زدند و ماشینم را خراب کردند...امیدواریم عاقبت ما ختم به شهادت شود تا از این اتفاق‌ها راحت شویم...برخی دوستان موزیسین و منتقد هم منتظر نشسته‌اند که حامد زمانی یک سوتی کوچک داخل کارهاش رخ بدهد و سریع بزرگش کنند...من با صراحت عرض می‌کنم که ما هیچ چیزی نمی‌خواهیم، جز اینکه متدینان و حزب‌اللهی‌ها، هوای این کارهای ارزشی را داشته باشند و از این کارها حمایت کنند...با تشویق مقام معظم رهبری «گزینه‌های روی میز» را ساختم...امیدوارم تا این نفس هست، وقف جریان انقلاب شود؛ وقف حرف اسلام شود و به زلفی که همیشه جاودانه است؛ به زلف اباعبدالله الحسین (ع)، ائمه اطهار (ع)، شهدا و به زلف انقلاب گره بخورد که هیچوقت از بین نمی‌رود.
»«
