صفحه شخصی سید علی موسوی|فضای مجازی/ عملیات روانی|

۸۹ مطلب با موضوع «سواد فضای مجازی» ثبت شده است

کتاب هکر و هنر هک

 کتاب هکر و هنر هک


منتشر گردید

=========================

این کتاب تمامی زوایای هک کردن را کشف می‌کند. این بررسی‌ها از پیدایش این پدیده در دهه‌ی ۶۰ میلادی در MIT آغاز شده و به سمت بیوهک و جنگ سایبری که در دسته‌ی مسائل آتی قرار می‌گیرند،پیش می‌رود. شما در مورد اهداف هکرها و از آن مهم‌تر محافظت از خودتان در برابر هکرهای "کلاه مشکی" یا همان هکرهای مخرب خواهید آموخت. استراتژی‌های دفاعی شامل نوشتن رمزهای عبور قوی، یاد گرفتن در مورد رمزگذاری داده و خودآموزی در زمینه انواع حملات هکرها می‌شود. کلاه مشکی‌ها از جهل و فقدان دانش مردم استفاده میکنند، پس هر قدر بیشتر در مورد موارد ناامن در کامپیوتر، گوشی یا روتر اینترنتتان آشنا شوید، می توانید به شکل بهتری خودتان را برای پشتیبانی از داده‌ها آماده کنید.


کتاب هکر و هنر هک


------------

جهت خرید کتاب از طریق تماس تلفنی با 

02166953126

02166952884

09122649163


ایدی تلگرام :

‏@NasleRoshanAdmin

09036808539


آدرس دفتر انتشارات:تهران- میدان انقلاب- خ فخر رازی- خ شهید نظری شرقی- پلاک 61- طبقه 4- واحد B44


لینک خرید اینترنتی


۰۴ مهر ۹۶ ، ۱۰:۲۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی

شناخت چهار نوع کاربر در اینستاگرام و فیسبوک

پژوهشگران دریافتند می‌توان کاربران را به‌سادگی در 

چهار دستۀ کلی جای داد: رابطه‌سازها، گذری‌ها، جارچی‌ها و سلفی‌ها


رفتار کسانی که در اینستاگرام، توئیتر، یا فیس‌بوک دنبالشان می‌کنیم خیلی با هم متفاوت است: برخی هر روز ده تا مطلب می‌گذارند، برخی سالی یک‌بار. یک‌سری دائم در کنج رستوران‌های مشهور در حال غذاخوردن سلفی می‌گیرند، جماعت خاصی اوضاع و احوال جامعه را رصد می‌کنند، عده‌ای هم پست‌های اخلاقی یا غیراخلاقی می‌گذارند. پژوهشگران دانشگاه بریگم یانگ کوشیده‌اند تا این افراد را دسته‌بندی کنند و چارچوب‌های شخصیتی‌شان را برایمان توضیح دهند. شاید این دسته‌بندی کمک کند، وقتی وارد این شبکه‌ها می‌شویم، سرگیجه نگیریم.

ادامه مطلب...
۳۰ شهریور ۹۶ ، ۱۳:۴۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی

انعکاس رفتار والدین توسط کودکان در شبکه های اجتماعی

تربیت کودکان در عصر دیجیتال

اگر مداوماً عکس کودکتان را بدون رضایت او منتشر می‌کنید، منتظر باشید تا او نیز با دیگران چنین کند


اکثر کودکان امروز، طعم به‌اشتراک‌گذاری عکس‌هایشان را در صفحۀ شبکه‌های اجتماعی والدین چشیده‌اند. اما کمتر به این مسئله از نگاه کودکان توجه شده است. ممکن است مادری عکس کودکش را بدون آنکه نیت بدی داشته باشد، در وضعیتی مضحک و نامناسب منتشر کند، ولی این‌کار چندسال بعد، بچه‌اش را خجالت‌زده و غمگین کند. اما مسئله به اینجا ختم نمی‌شود، چرا که بچه‌ها خیلی وقت‌ها در شبکه‌های اجتماعی به همان شیوۀ والدینشان عمل می‌کنند.


ادامه مطلب...
۲۲ شهریور ۹۶ ، ۱۸:۱۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی

عاقبت رومانتیک بودن در دوره اینستاگرام

دنیای مدرن مداوماً به ما القا می‌کند که بقیه دارند خوش می‌گذرانند ولی سهم ما کسالت و ناکامی است


خیلی‌هایمان می‌دانیم زندگی آدم‌ها به شادی و طراوتِ صفحه‌های اینستاگرامشان نیست. با این‌حال، مگر می‌شود جلوی آرزوها را گرفت؟ مگر بهتر نیست که به‌جای صبح تا شب کار کردن، دور دنیا سفر کنیم و خوش بگذارنیم؟ شاید مسئله همین است. اینکه لذت‌ها را کجا باید پیدا کرد؟ در همراهی با چه کسانی؟ در تقلید از کدام نوع سبک‌زندگی؟ آلن دوباتن می‌گوید شاید این لذت‌هایی که دنبالشان می‌گردیم، در همین تجربه‌های معمولی پنهان شده باشند.


 ما در معرض بمبارانِ مداومِ پیشنهادهایی هستیم دربارۀ کارهایی که خوب است انجام دهیم (برویم جت‌اسکی، در کلرادو تحصیل کنیم، سفر کنیم به جزایر مالدیو، یا به تماشای اهرام ثلاثه برویم). دائماً خبر کارهای جذابی که دوستانمان انجام داده‌اند یا قرار است انجام دهند به گوشمان می‌رسد: «یک کافۀ خیلی خوبی بود که دست‌جمعی رفتیم...»؛ «فلانی قرار است در بَهمان کلیسای کوچک شهر با من ازدواج کند و بعدش می‌رویم ماه‌عسل...»؛ «خورشید داشت بر فراز بندر سیدنی می‌درخشید...». بی‌نهایتی چیز درکارند تا وسوسه شویم جای دیگری زندگی کنیم: رفتن به رستوران باصفایی در بروکلین؛ خواندن رمانی جنایی که ماجرایش در شهر ترییِست۱ اتفاق می‌افتد؛ ایستادن در برابر تابلوی خروجِ فرودگاه، با فهرستی در دست که تا مسکو، بانکوک یا آدیس‌آبابا فقط به اندازۀ یک نشست‌وبرخاست هواپیما فاصله وجود دارد. دنیای مدرن کاری می‌کند که همیشه حواسمان به این باشد که چقدر فرصت از دست می‌دهیم. و این فرهنگی است که در آن از حجم دردناک و انبوهی از «ترس فقدان» نسبتاً گریزی نداریم.

ادامه مطلب...
۰۱ شهریور ۹۶ ، ۲۰:۱۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی

تنها نام کاربری که این روز‌ها اهمیت دارد

در روز‌های اولی که ایده تولد واتس‌اپ در ذهن موسس آن جرقه زد، این اپلیکیشن پیام رسان ظاهری اینچینی نداشت. حتی هدف اولیه واتس اپ هم صرفاً پیام رسانی نبود.

اگرچه این سرویس حالا عنوان محبوبترین پلتفرم پیام رسان جهان را کسب کرده ولی «یان کوم»، موسس آن ابتدا تصور کرده بود که چه می‌شود اگر بتواند لیستی از مخاطبین موبایلش ببیند، در حالی که کنار نام هر یک، وضعیت او نیز نوشته شده باشد. برای مثال شاید یکی بخواهد بنویسد «در باشگاه» و دیگری بگوید «در جلسه».

چیز دیگری که «کوم» می‌دانست، این بود که مردم از ساختن نام کاربری و گذر واژه متنفرند. افراد همچنین دوست ندارند مدام مراقب لیستی از دوستان خود باشند و یا هر از چند گاهی در یک شبکه اجتماعی تازه ثبت نام کنند تا ببینند که دوستان آنها چه می‌کنند.

ادامه مطلب...
۲۵ مرداد ۹۶ ، ۱۳:۳۷ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی

وقتی آنلاین هستیم خودمان باشیم

این سال‌ها مدام شنیده‌ایم رسانه‌های اجتماعی باعث می‌شوند رفتار افراد در شبکه‌های اجتماعی بدتر از آن چیزی باشد که در «زندگی واقعی» است. اما اگر ماجرا کاملاً برعکس باشد چه؟ درک تامپسون، نویسندۀ کتاب «شهرت‌آفرینان»، دقیقاً این‌طور فکر می‌کند. تامپسون می‌گوید مکالمۀ رودررو روزبه‌روز کمتر می‌شود و باید دست از این تفکر برداریم که مکالمۀ رودررو اصیل و رسانه‌های اجتماعی مصنوعی هستند. امروزه، بیش از رسانه‌های اجتماعی، مکالمۀ رودررو شخصیت‌هایمان را تحریف می‌کن

۱۸۴۳ اکونومیست — دوستی که اتفاقی به حساب توئیتر من برخورده بود می‌گفت توئیت‌هایم باعث می‌شوند آدم نفهم شناخت‌ناپذیری به نظر برسم. می‌گفت: «تو در زندگی واقعی خیلی بهتر از این هستی».

این گفتۀ رایجی دربارۀ رسانه‌های اجتماعی است: اینکه باعث می‌شوند افراد بدتر از آنی که در «زندگی واقعی» هستند، رفتار کنند. در توئیتر، طعنه می‌زنم. در فیس‌بوک، پُز می‌دهم. در اینستاگرام، ژست می‌گیرم. در اسنپ‌چت، احمق‌بازی در می‌آورم. دارم وسوسه می‌شوم بگویم، همانطور که دوستم می‌گفت، این هویت‌های آنلاین کاریکاتورهایی از منِ واقعی هستند. بی‌شک این ادعا درست است که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند از بی‌رحم‌ترین چهرۀ طبیعت انسانی پرده بردارند. از نظر بسیاری از زنان و اقلیت‌ها، دنیای مجازی جهنم‌درۀ قلدربازی و کنایه‌زنی است. اما از آنجا که مکالمۀ رودررو روزبه‌روز کم‌تر می‌شود دیگر وقت آن رسیده که دست از این تفکر برداریم که مکالمۀ رودررو اصیل و رسانه‌های اجتماعی مصنوعی هستند. آن که طعنه می‌زند، آن که پز می‌دهد، آن که ژست می‌گیرد و آن که احمق‌بازی در می‌آورد: همه واقعی هستند و همۀ این‌ها من هستم.

ادامه مطلب...
۲۶ تیر ۹۶ ، ۱۰:۳۷ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی

چگونه تعادل زندگی دیجیتالی‌مان را حفظ کنیم؟

نگاهی به کتاب «تکنولوژی ذهن‌آگاه: چگونه تعادل زندگی دیجیتالی‌مان را حفظ کنیم؟» نوشتۀ دیوید ام. لِوی


حتما در رفت‌وآمدهای روزانه در خیابان، مترو یا اتوبوس با افرادی مواجه شده‌اید که مات‌ومبهوت به صفحه گوشی هوشمند خود خیره شده‌اند و فارغ از اینکه چه اتفاقی در اطراف رخ می‌دهد تلگرام‌بازی می‌کنند یا در شبکه‌های اجتماعی پرسه می‌زنند. به‌راستی آیا افسار دستگاه‌های دیجیتالی دستِ ماست یا اینکه آن‌ها بر زندگی ما حکمرانی می‌کنند؟ دیوید لوی، دانشمند علوم رایانه و استاد دانشگاه واشنگتن، کتابی نوشته است که موضوع آن همین سوال کلیشه‌ای ولی مهم است.

ادامه مطلب...
۱۰ تیر ۹۶ ، ۱۱:۲۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی

کتاب (ریلود)بارگزاری مجدد مهمات

اولین مرجع آموزشی 
مصور و تمام رنگی

کتاب
 بارگزاری مجدد مهمات (ریلود)

در
ایران 

راهنمای کاملا عملی برای بارگزاری (پرکردن) مجدد مهمات


به مناسبت عید سعید فطر منتشر شد





مولف : سید علی موسوی
انتشارات: نسل روشن 

کتاب بارگزاری مجدد مهمات (ریلود)
۰۵ تیر ۹۶ ، ۱۰:۰۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی

گرفتار شدن در دام اعتیاد به تکنولوژی ؟‌

یک پست بدون «لایک» فقط برای خود فرد دردناک نیست، بلکه همچنین نوعی سرزنش عمومی است


انسان‌ها از سنین پایین دوست دارند دکمه‌هایی را فشار دهند که نور می‌دهند و صدا ایجاد می‌کنند. هیجان بازخورد مثبت ریشۀ اعتیاد به دستگاه‌های قمار، بازی‌های کامپیوتری و رسانه‌های اجتماعی است.



 

گاردین — چند وقت پیش، من در طبقۀ هجدهم یک ساختمان بلند در شهر نیویورک وارد آسانسور شدم. زنی جوان در داخل آسانسور با شرمندگی از بالای سر بچۀ نوپای خود به پایین می‌نگریست در حالی که بچه به من نگاه می‌کرد و می‌خندید. هنگامی که سرم را برگرداندم تا دکمۀ طبقۀ همکف را فشار دهم، دیدم که تمام دکمه‌ها از قبل فشار داده شده‌اند. بچه‌ها فشار دادن دکمه‌ها را دوست دارند، اما آن‌ها فقط وقتی تمام دکمه‌ها را فشار می‌دهند که دکمه‌ها نور بدهند. انسان‌ها، از سنین پایین، به‌سوی یادگیری سوق داده می‌شوند، و یادگیری شامل دریافت حداکثر بازخورد ممکن از محیط پیرامون است. بچۀ نوپایی که در آسانسور همراه من بود، می‌خندید زیرا بازخورد، به‌صورت نور یا صدا یا هر تغییری در وضعیت جهان، لذت‌بخش است.

ادامه مطلب...
۰۳ تیر ۹۶ ، ۱۱:۱۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی

گوشی‌های هوشمند ارزش‌های اخلاقی ما

گوشی‌های هوشمند همراه همیشگی زندگیِ ما شده‌اند. بسیاری از ما صبح‌ها بلافاصله بعد از چشم‌بازکردن، سراغ آن‌ها می‌رویم و شب‌ها نیز صفحۀ گوشی‌هایمان آخرین چیزی است که می‌بینیم. باوجوداین، هنوز چیزهای بسیاری است که دربارۀ تأثیرات ظریف این وسایل سحرآمیز بر زندگی‌مان نمی‌دانیم. تحقیقی جدید تأثیر استفاده از گوشی‌های هوشمند را در لحظۀ تصمیم‌گیری‌های اخلاقی بررسی کرده است.


تصور کنید که ایمیلتان را باز می‌کنید و پیام دیوانه‌کننده‌ای را می‌بینید: بحرانی جدی و اخلاقی، در خانه یا در محل کارتان، به وجود آمده و شما باید خیلی سریع تصمیم بگیرید. چه واکنشی نشان می‌دهید؟ قانون سفت و سخت «درست‌وغلط» را به کار می‌برید یا تصمیمی سودانگارانه می‌گیرید و به «آنچه به درد بخورد» عمل می‌کنید؟

شگفت‌آور است که پاسخ شما احتمالاً بسته به این خواهد بود که با گوشی هوشمند کار می‌کنید یا با کامپیوتر شخصی.

جملۀ قبلْ نتیجۀ تحقیقی است که به‌تازگی منتشر شده است و حاکی از این است که «احکام اخلاقیِ افراد منوط است به موقعیت دیجیتالی، که در آن با نوعی دوراهیِ اخلاقی مواجه می‌شوند».

بر اساس این تحقیق، زمانی که با «دوراهی‌های اخلاقیِ پرتعارض» مواجه می‌شویم -مخصوصاً زمانی که در موقعیتی حساس هستیم و وقت برای تصمیم‌گیری کم است-، اگر در حال کارکردن با گوشی هوشمند باشیم، نه کامیپوتر، احتمال اینکه راه‌حلی سودانگارانه را انتخاب کنیم بیشتر است.

در مجلۀ کامپیوترز این هیومن بی‌هیویر۱، تیم تحقیقی که آلبرت بارک‌دوران، روان‌شناس دانشگاه سیتی لندن،

تحت فشار، برخی از موقعیت‌های دیجیتال -مشخصاً گوشی‌های هوشمند- می‌توانند باعث تصمیم‌گیری سودانگارانه شوند

سرپرست آن بود سلسله‌آزمایش‌هایی را طراحی کرد که شواهد این نظریۀ شگفت‌انگیز را فراهم می‌کند. با این همه، همان‌طور که این محققان خاطر نشان می‌کنند، «در کل، انتظار می‌رود که واکنش‌های پرعجله‌تر و به‌لحاظ زمانی فشرده‌تر با تصمیم‌های احساسی/شم‌محور۲همراه شوند».

به بیان دیگر، هنگامی که عجله می‌کنیم، به واکنش‌های شهودی‌مان اعتماد خواهیم کرد، و -در مورد سؤال‌های اخلاقی- چنین معنا می‌دهد که به یکسری از قواعد ابتدایی بازگردیم که در دوران کودکی یاد گرفته‌ایم. اما عجیب این است که بارک‌دوران و همکارانش یافتند مسئله آن زمانی نیست که اطلاعات پردردسر از طریق گوشی به دست ما می‌رسد.

تحقیق آن‌ها دوراهیِ مشهور قطار۳ را مطرح می‌کند که، در آن، فرد می‌بایست این تصمیم بسیار فوری را  بگیرد که آدم چاقی را جلوی قطار بیندازد یا خیر، کاری که یک نفر را به کشتن می‌دهد، اما جان پنج نفر دیگر را نجات خواهد داد، وگرنه قطارْ آن‌ها را زیر خواهد گرفت.

در یک آزمایش به ۹۴۵ آمریکایی، که به‌صورت آنلاین از آن‌ها سؤال پرسیده می‌شد، این دوراهی ارائه شد. نیمی از آن‌ها با کامپیوتر شخصی‌شان کار می‌کردند و در دست نیمی دیگر گوشی هوشمند بود.

محققان می‌گویند: «وقتی که آن‌ها با گوشی هوشمند کار می‌کردند، احتمال اینکه شرکت‌کنندگان آن فرد چاق را قربانی کنند، تا پنج مرد دیگر را نجات دهند، بیشتر از زمانی بود که با کامپیوتر این بازی را انجام می‌دادند.»

وقتی که این بازی را به‌طور پیاپی بازسازی کردند، جز در یک دور که وقت شرکت‌کنندگان برای تصمیم‌گیری حدی نداشت، این آزمایش‌ها همان نتیجه را تصحیح و تأیید 

می‌گویند استفاده از گوشی‌های هوشمند «تأثیر ظریفی» بر ما می‌گذارند که در آن افراد تمرکزشان را به سمت کارویژۀ اصلی محدود می‌سازند

کرد. آن‌هایی که وقت بیشتری برای تعمق داشتند بسیار خوب بین یک تصمیم سودانگارانه و قانون اخلاقیِ «هیچ‌کس را تحت هیچ شرایطی نکُش» تمایز گذاشتند.

اما بارک دوران و همکارانش این نتیجه را گرفتند که، تحت فشار، برخی از موقعیت‌های دیجیتال -مشخصاً گوشی‌های هوشمند- می‌توانند باعث تصمیم‌گیری سودانگارانه شوند.

چرا باید چنین باشد؟ محققان می‌گویند استفاده از گوشی‌های هوشمند «تأثیر ظریفی» بر ما می‌گذارند که در آن «افراد تمرکزشان را به سمت کارویژۀ اصلی محدود می‌سازند و سرنخ‌های مشخص را نادیده می‌گیرند یا کنار می‌گذارند».

با توجه به صفحۀ باریک تلفن و این واقعیت که احتمال دارد تلفن‌همراه در محیطی عمومی و آکنده از مزاحمت‌های بصری استفاده شود، کاربران ملزم شدند که بر صفحۀ گوشی تمرکز کنند. این کار در شیوۀ تفکری غیرشخصی‌تر و انتزاعی‌تر نتیجه می‌دهد و به تفکری عقلانی‌تر -و نه تفکری اخلاقاً سختگیر- منجر می‌شود.

دست‌کم، نظریه چنین از آب درآمده است. این تحقیق، در گونۀ خودش، یکی از نخستین مطالعات بود و تعداد تحقیق بیشتری ممکن است انجام شود. مطمئناً با توجه به حضور فراگیر گوشی‌های هوشمند، ما به فهم بهتری از این نیاز داریم که چگونه این گوشی‌ها بر نحوۀ تفکر ما و تصمیم‌هایمان تأثیر می‌گذراند.

تا به حال، برای فهم علت این تأثیرگذاری، اَپلیکیشنی ساخته نشده است!


پی‌نوشت‌ها:
* این مطلب در تاریخ ۱۶ می ۲۰۱۷ با عنوان «?Are Smartphones Changing Our Moral Values» در وب‌سایت پسیفیک استاندارد منتشر شده است و وب‌سایت ترجمان در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۹۶ این مطلب را با عنوان «آیا گوشی‌های هوشمند ارزش‌های اخلاقی ما را دارند تغییر می‌دهند؟» ترجمه و منتشر کرده است.
[۱] Computers in Human Behavior
[۲] gut feeling decisions
[۳] trolley dilemma

۳۱ خرداد ۹۶ ، ۱۱:۰۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی موسوی