فیلیپس در جریان تحقیقات خود به گروهی از ترول‌ها نفوذ کرد که با چرندیات دیجیتال به صفحات یادبود درگذشتگان در فیسبوک حمله می‌کنند. چرا کسی باید دنبال افراد سوگوار برود تا آزارشان دهد؟ او می‌نویسد: «ترول‌ها معتقدند که هیچ‌چیز را نباید جدی گرفت؛ و لذا هرگونه نمایش علنی احساسات، اعتقادات سیاسی و/یا تعصبات ایدئولوژیک انگار ترول‌ها را به میدان مبارزه طلبیده است. بدین‌ترتیب، خخخ همچون ضدحمله‌ای علیه انواع و اقسام دلبستگی‌هاست؛ و طنز ماجرا همین‌جاست که ترول‌ها چنین دلبستۀ خخخ هستند.»
هرجای اینترنت بروید، یک دستۀ خاص از کاربران را می‌بینید که قواعد رفتارشان با بقیه فرق دارد. تنها دلیل زندگی این آدم‌ها (می‌گویم آدم‌ها، چون آنجا، پشت آن وی.پی.ان‌ها و اکانت‌های قلابی، بالاخره آدم نشسته است) آن است که مخلّ آسایش دیگران شوند، وقتشان را تلف کنند و احساساتشان را جریحه‌دار. همیشه دنبال افتضاح‌ترین ترکیب عکس و حرف هستند تا حوالۀ غریبه‌های ازهمه‌جا بی‌خبر کنند. تیشه به ریشۀ ابراز عقیدۀ صادقانه و علنی می‌زنند، اگر که یافت شود. این ترول‌ها۱از کجا آمده‌اند؟ و مهم‌تر اینکه چطور سرجایشان برمی‌گردند؟
