ISI رویایی برای هر پژوهشگر ... 

اما حقیقت چیست : 

هر ساله تعداد قابل توجهی دانشمند از سراسر دنیا سعی در به چاپ رساندن یافته های خود در علوم مختلف به وسیله این موسسات علمی دارند؛ با این کار نه تنها تمام زحمات خود را به طور ارزان و نازل در اختیار افراد دیگر قرار می دهند، بلکه چون توانایی کسب درآمد از دانش ارائه شده خود را ندارند؛ به راحتی علم تولید شده را به کارتل هایی که وابسته به دولت های بیگانه هستند قرار می دهند.
پیش از این در مطالعه دکترین ربا ذکر شده بود که گرفتن اموال دیگران بلاعوض، تعریف دکترینال از مفهوم ربا است.
اما نوعی دیگر از ربای سازمان یافته که به گذاره های اقتصادی محدود نمی شود؛ سازوکار مقالات ISI است.

ISI مؤسسه ای خصوصی است که نشریات و مقالات را فهرست می کند. این تنها مؤسسه در جهان نیست که به فهرست کردن مقالات مشغول است. گروه های دیگری هم هستند اما ISI معتبرتر از بقیه است. این گروه ها مقالات را فهرست کرده و آمارهایی مانند تعداد ارجاعات، ضریب تأثیر مقالات و دیگر آمارهای مربوط به آن را در اختیار اعضا و مشترکان مرکز خود گذاشته و درآمد کسب می کنند. 
در مراکز علمی ایران ISI خیلی مشهور است اما در دیگر دانشگاه های معتبر دنیا ISI چندان معروف نیست. زیرا ارتقای علمی در آن دانشگاه ها اساساً ربطی به ISI ندارد. 
در دانشگاه های خوب دنیا روش ارتقای استادان تقریباً مشابه حوزه های علمیه است. در این دانشگاه ها، مقالات، نوشته ها، تحقیقات و کارهای علمی فرد را برای چند استاد درجه یک در آن رشته بخصوص می فرستند و در صورت تأیید آنها فرد ارتقای علمی پیدا می کند. ما متأسفانه اعتماد به نفس کافی نداریم و داوری درباره خود را به مدد معیار ها و ارزیابی های خارجی انجام می دهیم.