برخی از ما فراتر از “استفاده” از این برنامه ها ، بی آن که خودمان متوجه باشیم ، “معتاد” آنها شده ایم به طوری که اگر پیامی در واتساپ و وایبر و فایل پیامک هایمان نباشد، انگار گم کرده ای داریم! این وضعیت را در اصطلاح “textiety” می نامند که از جمله مسائلی است که در سال های اخیر ، روان شناسان معاصر در گیر آن هستند.
اثرات اپلیکیشن های موبایلی
بفناوری های روز ، امروز به داخل خانه ها نیز راه پیدا کرده است و مهم ترین و شایع ترین بروز بیرونی آن ، گوشی های هوشمندی است که بسیاری از ما داریم.گوشی های هوشمند به ما امکان برقراری ارتباط با اینترنت و استفاده از اپلیکشین ها و نرم افزارهای ارتباطی را می دهند و از این رو ، بسیار بیش از تلفن -به معنای متداول آن- کاربرد دارند.
در این میان، شبکه های ارتباطی مانند واتساپ، تلگرام، کوکو، وایبر و … امکاناتی منحصر بفرد و رایگان را در اختیار کاربرانشان قرار می دهند.استفاده از این امکانات، از مزایای زندگی در عصر جدید به شمار می رود و بسیاری از ما در گوشی های خود ، این برنامه ها را داریم و از آنها استفاده می کنیم.
اصل بهره مندی از این امکانات، غیر قابل انکار است و اقدامات سلبی در قبال آنها ، تنها باعث می شود مردم از یک برنامه ارتباطی به برنامه و اپلیکیشن دیگری بروند ،همان گونه که بعد از مسدودسازی وی چت، ایرانی ها وایبر و واتساپ و … را جایگزین آن کردند.با این حال ، برخی از ما فراتر از “استفاده” از این برنامه ها ، بی آن که خودمان متوجه باشیم ، “معتاد” آنها شده ایم به طوری که اگر پیامی در واتساپ و وایبر و فایل پیامک هایمان نباشد، انگار گم کرده ای داریم! این وضعیت را در اصطلاح “textiety” می نامند که از جمله مسائلی است که در سال های اخیر ، روان شناسان معاصر در گیر آن هستند.
بسیاری از همسران نیز گلایه می کنند که زن یا شوهر آنها، هنگامی هم که در خانه هستند، به جای هم صحبتی با آنان ، مدام سرشان در گوشی هایشان است. البته صحبت از خیانت و اتهاماتی از این دست نیست، بلکه گلایه آنها این است که همسران شان، گروه دوستان مجازی و جوک ها و عکس ها و فیلم ها و حتی متون آموزنده موبایلی را بر روابط خانوادگی ترجیح می دهند.