اینستاگرام و تابلو اشراف زادگی
قدرت چشمانداز و چشمانداز قدرت در ولخرجیهای متظاهرانۀ جدید
اگرچه ابزارِ انتقالدهندۀ عکسها جدید است ولی تصاویر و روابطِ اجتماعی در پس آن، شیوههای قدیمیِ بهرخکشیدنِ ثروت را به یاد میآورد. مانند عکسهای اینستاگرام، نقاشیهای رنگروغنِ هم توجهات را به جایگاه و وجهۀ افراد جلب میکند. منتقد هنر و نویسندۀ انگلیسی جان برگر، تظاهر به بیطرفی در آثار هنریِ معتبرِ غربی را به چالش کشید. وی استدلال کرد که تمام تصاویر را میتوان با توجه به معنای سیاسی و اجتماعیشان درک کرد. طرحهای زیر حاصل کنار هم چیدن منتخبی از دو گونه تصاویرِ متفاوت و بر پایۀ تفکرات برگر است. نقاشیهای رنگ روغن اروپایی سالهای ۱۷۵۰-۱۶۵۰ و تصاویر اینستاگرام سالهای ۲۰۱۴-۲۰۱۲
آقا و خانم اندروز، اثر توماس گینزبرو (حدود ۱۷۵۰)
ژاکوبن — ولخرجیِ متظاهرانه (نمایش ثروت به عنوان نمایی از قدرت اقتصادی) موضوع جدیدی نیست اما هیچ وقت هم به اندازۀ حالا آسان نبوده است. رسانههای اجتماعی با ارایۀ قالبی از فردگراییِ رقابتی و ماجراجوییِ اقتصادی که در آن تجربۀ رفاه باید مستند و آنلاین به اشتراک گذاشته شود، ولخرجیِ متظاهرانه را به امری عادی بدل کردهاند. در خوشگذرانی و هیجانِ ناشی از خریدی خوب، کششی درونی فرد را وامیدارد که آن را با دوستان و دنبالکنندگانشان به اشتراک بگذارد.
واکنش به رفتارها و نظرات دیگران همواره بخشی از گفتمان عمومی بوده است. اما آنچه سبب نگرانی گردانندگان وبسایتها و جامعهشناسان شده است قطع ارتباط هویت نویسنده و سخن او در عصر اینترنت است. تحقیقات نشان میدهد به دلیل امکان نظردهی به صورت ناشناس در وبسایتها، این نظرات به شدت سطحی، غیرعلمی و حتی بیادبانه شده است. تحقیقات بسیاری دربارۀ بیقیدی آنلاین و ابتذال نظرات اینترنتی انجام شده است. ماریا کونیکووا، نویسندۀ کتاب پرفروش نیویورکتایمز، «مغز متفکر: چطور مثل شرلوک هولمز فکر کنیم» و دارای مدرک دکتری در رشتۀ روانشناسی از دانشگاه کلمبیا این مطالعات را بررسی کرده است.