گوگل؛ از همکاری با سازمان‌های نظامی و اطلاعاتی تا نفوذ به دنیای سیاست

دیرزمانی است که غول دنیای جست‌وجو با سازمان‌های اطلاعاتی و نظامی همکاری می‌کند. در این مقاله، نگاهی می‌اندازیم به همکاری‌های اطلاعاتی و نظامی و سیاسی گوگل با دولت آمریکا.

امروزه، اینترنت ما را دربرگرفته است و به شاه‌راهی تبدیل‌ شده که ابعاد مختلف زندگی انسان مدرن را به یکدیگر پیوند می‌زند. شکی نیست که راهی برای گریز از این حقیقت وجود ندارد و لری پیج و سرگئی برین نیز در سال ۱۹۹۸ و در زمان شروع کار گوگل، به‌خوبی از این مسئله آگاه بودند. آن‌ها می‌دانستند سوابق فعالیت‌های کاربران در اینترنت ردّی از داده‌ها برجای می‌گذارد؛ ردّی ارزشمند که نه‌تنها اطلاعات شخصی افراد را آشکار می‌کند؛ بلکه اطلاعاتی ارزشمند از گرایش‌های بزرگ‌تر فرهنگی و اقتصادی و سیاسی را هویدا می‌کند.

دهکدۀ جهانی مارشال مک‌لوهان

دهکدۀ جهانی مارشال مک‌لوهان

مارشال مک‌لوهان، استاد ادبیات دانشگاه تورنتو، بدون آنکه کسی بداند چرا، معروف‌ترین چهرۀ علم ارتباطات است. او که مسیحیِ مؤمنی بود، معمولاً تصویری ویران‌شهری از آیندۀ ارتباطات تصویر می‌کرد. دهکده‌ای جهانی که هیچکس در آن خوشبخت نبود. مقاله‌ای جدید با استناد به حرف‌هایی منتشرنشده از او، معتقد است که مک‌لوهان عمدۀ دیدگاه‌های خود را از عارفی مسیحی وام گرفته بود که هیچ‌وقت نخواست نامی از او ببرد.

 

پیتر فوئرهرد، جی‌استور دیلی — نظریه‌پردازان علوم ارتباطات معمولاً بخت آن را نمی‌یابند که سلبریتی یا ستاره‌ای بین‌المللی باشند، ولی یک استثنای بسیار مهم وجود دارد. نام مارشال مک‌لوهان، استاد دانشگاه و مؤلف کانادایی، از دهۀ ۱۹۶۰ تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۰ به شکل غیرمنتظره‌ای وارد گفت‌وگوهای جمعی شد و مک‌لوهان شهرتی همگانی پیدا کرد.

جنگ افزاری به نام شبکه های اجتماعی

از تیلور سوئیفت تا داعش آن‌ها را به شیوه‌ای یکسان به کار می‌گیرند، چه درسی در این مسئله وجود دارد؟

بسیاری از پروژه‌هایی که ابتدا به منظور اهدافی نظامی راه‌اندازی شده بودند، بعدها برای کسب درآمد نیز به کار گرفته شدند، از پودر پنیر بگیرید تا جی.پی.اس. اما شبکه‌های اجتماعی گویا مسیر برعکس را طی کرده‌اند. پلتفرم‌هایی که از اساس برای کسب سود طراحی شده‌ بودند، حالا به بخشی جدایی‌ناپذیر از هر اقدام سیاسی و نظامی تبدیل شده‌اند. وضعیتی که به تعبیر نویسندگان کتابی جدید باعث شده است کل جهان به میدان نبردی دائمی تبدیل شود.

گفت‌وگوی شان ایلینگ با پیتر سینگر، ووکس — ما در دنیای بات‌ها و ترول‌های اینترنتی و فیدهای خبری گلچین‌شده زندگی می‌کنیم، دنیایی که در آن واقعیت در دسترس همگان است.

کتاب جدید لایک‌جنگ: جنگ‌افزار‌شدن شبکه‌های اجتماعی^۱ به واکاوی این پرسش می‌پردازد که شبکه‌های اجتماعی چگونه فرهنگ ما را متحول و قواعد قدیمی سیاست و حتی جنگ را وارونه می‌کنند. نویسندگان کتاب، پیتر دبلیو. سینگر و امرسون بروکینگ، می‌خواهند نشان دهند که تمایز متعارف بین سرگرمی و سیاست، جنگ و صلح و حتی غیرنظامی و نظامی رفته‌رفته در حال ناپدید شدن است.

ما از دنیای دیجیتال هم به‌خوبی سردرنمی‌آوریم

ما از دنیای دیجیتال هم به‌خوبی سردرنمی‌آوریم: اینترنت ما را با هم آشناتر کرده یا بیگانه‌تر؟ آزادترمان کرده یا بَرده‌تر؟ یا مخلوطی از همۀ این‌ها؟ جواب قاطعی در کار نیست. ما به شکل بی‌سابقه‌ای همه‌جا در حال اظهارات عاشقانه و صمیمانه‌ایم. و در عین حال، به نظر می‌رسد سردترین، بدخوترین و خودشیفته‌ترین آدم‌های تاریخ هم هستیم. چه اتفاقی دارد برایمان می‌افتد؟ رمان‌نویس و استاد دانشگاهی کانادایی ماهیت صمیمیت در دنیای آنلاین را بررسی کرده است.

استفن مارش، لس‌آنجلس ریویو آو بوکس —

۱. پسرم چند وقت پیش به موزۀ هولوکاست رفت. آنجا برنامه‌ای به نام «ابعاد جدید گواهان» داشتند که هولوگرامی از یک بازماندۀ آشویتس را نشان می‌داد: آن مرد غیرواقعی به همۀ سؤالاتی که کودکان دربارۀ تاریخ وحشت می‌پرسیدند، جواب می‌داد. بچه‌ها دوستش داشتند چون می‌توانستند هر چیزی بپرسند. «آیا از ژرمن‌ها متنفری؟» «آیا هنوز به خدا معتقدی؟» «بدترین اتفاقی که افتاد چی بود؟» پسرم گفت که دانش‌آموزان هرگز نمی‌توانند چنین سؤالاتی را از یک آدم واقعی بپرسند چون خجالت می‌کشند. آن مرد هولوگرامی فرشتۀ آینده است. چون گوشت و خون ندارد، می‌توانید واقعاً با او صمیمی باشید.

چرا آدم‌های خوب در شبکه‎ های اجتماعی تحمل ‎ناپذیر می‌شوند؟

همکاری میان انسان‌ها مهم‌ترین عنصر در پیشرفت جوامع بشری بوده، اما امروزه در اینترنت خبری از آن نیست

 

حتماً گذرتان به آدم‌هایی افتاده که از نزدیک انگار آزارشان به مورچه هم نمی‌رسد، اما وقتی به حساب توییترشان می‌روید می‌بینید گرگ‎های درنده‎ای هستند که دائماً به دیگران پرخاش می‌کنند. واقعاً چه چیزی در اینترنت موجب این‌همه تغییر در رفتار آدم‌ها می‌شود؟ گایا وینس از کشفی ساده، اما بزرگ، می‌گوید: الماس و گرافیت هر دو از کربن‌اند، اما فقط چینش عناصرشان فرق می‌کند: کافی است آدم‌های مهربان را با یک چینش دیگر کنار هم بنشانید تا مثل آدمخوارها به جان هم بیفتند.

 

شباهت گفتمان و هدف فیسبوک و NSA به هم

فیسبوک رفته‌رفته به نهادی همچون NSA تبدیل می‌شود؛ شاید در وهله‌ی نخست، قیاس عجیبی باشد. در گزارشی به بررسی بیشتر این دیدگاه می‌پردازیم.

چند سال پیش بیان جملاتی از جانب یک مرد جوان، دنیا را متعجب کرد:

باید آگاه باشید هر مرزی که از آن عبور می‌کنید، هر خریدی که انجام می‌دهید، هر تماسی که برقرار می‌کنید، هر دکل تلفن همراهی که از کنار آن عبور می‌کنید، هر دوستی که دارید، مقاله‌ای که نوشتید، سایتی که از آن بازدید می‌کنید، موضوعی که تایپ می‌کنید و بسته‌ای که به جایی ارسال می‌کنید، همگی در دست یک سیستم است؛ سیستمی‌ که دسترسی‌اش نامحدود است؛ اما حفاظت اطلاعاتش نه.

این عین جملاتی است که ادوارد اسنودن در گفتگوهای خود با لورا پواتراس فیلمساز بیان کرده است. این گفته‌ها به سال ۲۰۱۳ و هنگامی‌ باز می‌گردد که اسنودن درمورد سیستم‌های ردیابی و استراق سمع NSA با پواتراس در ارتباط بود. با این حال، از زمانی که فیسبوک پس از انتخابات سال ۲۰۱۶ تحت نظارت و حساسیت عمومی‌ بیشتری قرار گرفت، این هشدار اسنودن به پواتراس به‌طور فزاینده ای مورد توجه واقع می‌شود و چنین به‌نظر می‌آید که گفته‌های وی درمورد این پلتفرم اجتماعی مطرح هم صادق باشد.

تربیت فرزند یا تلفن همراه

وسایل دیجیتال ما را گرفتار بدترین نوعِ تربیت فرزند کرده‌اند، اما راه نجات چیست؟

کودکانِ امروزی می‌توانند از چهارماهگی منظماً از وسایل دیجیتال استفاده کنند. پدر و مادرها هم طبیعتاً از این بابت نگران و ناراحت‌اند؛ حق هم دارند، اما تهدید بزرگتر، نه اعتیاد کودکان به گوشی‌های هوشمند، بلکه دلمشغولی پدر و مادرها به این وسایل است. بررسی‌ها نشان می‌دهند هر چه استفادۀ والدین از گوشی‌ها بیشتر می‌شود، به همان میزان، کودکانِ بیشتری راهیِ اورژانس بیمارستان‌ها می‌شوند یا آسیبِ روحی و شناختی می‌بینند.

چالش «رقص KiKi» در اینستاگرام

چگونه ترانه In My Feelings رپر کانادایی جهانی شد؟

چالش رقص کیکی (KiKi) چند روزی است که به عنوان ترند جدید در شبکه های اجتماعی و فان هیجان انگیز برای کاربران این شبکه تبدیل شده و میلیون ها نفر را در سراسر دنیا با خود همراه کرده است. پس از چالش آب یخ، چالش سیاه و سفید، چالش سلفی بدون آرایش (#nomakeupselfie) و بسیاری از چالش های پر سر و صدای سالهای اخیر، چالش رقص کیکی، بخشی از کاربران این شبکه را مجذوب کرده و روز به روز به طرفداران آن اضافه می شود. این چالش بر خلاف چالش های قبلی، خطرناک بوده و سازمان ها و موسسات مختلفی نسبت به انجام آن در محیط های عمومی به خصوص معابر، هشدار داده اند.

مثبت‌نویسی در شبکه‌های اجتماعی را جدی بگیریم

صفحات شخصی فیس بوک و اینستاگرام بعضی ها را که باز می کنیم، با سیل خروشانی از پست ها و تصاویر غمناک، مضطرب و به قول روان شناسان: انرژی منفی و ناهنجار بر می خوریم که معمولا مخاطب از مشاهده آنها چیزی یاد نمی گیرد و پس از چند لایک الکی، از این صفحات خارج می شود. این که چرا واقعا عده ای که شمارشان هم اصلا کم نیست، صبح تا شام، تصنیف ها و پیام ها و کامنت ها و جملات کوتاه و بلند انرژی منفی و غم انگیز را به اشتراک می گذارند، از جنبه های مختلفی قابل تحلیل است.

تفاوت شبکه های اجتماعی با وبلاگ نویسی در این است که شما هر چیزی در وبلاگ بنویسید، تا کسی وارد وبلاگ شما یا سایت شما نشود،‌ به طور ناخواسته، شاهد اظهار فضل تان در زمینه های مختلف نخواهد بود؛ اما قضیه در شبکه های اجتماعی متفاوت است.

فاجعه‌ای که اینترنت را به جهنم تبدیل کرده

جارن لانییر، فیلسوف کامپیوتر، از فاجعه‌ای می‌گوید که اینترنت را به جهنم تبدیل کرده است

وقتی سرچ اینستاگرام را باز می‌کنیم، احتمالاً با انبوهی از پست‌های عجیب‌وغریب مواجه می‌شویم که کلیک بر روی هر کدامشان می‌تواند برایمان جالب و دوست‌داشتنی باشد. اما خیال کنید تاجری فریب‌کار، برای درآمد یا سود بیشتر، پشت دستگاه سرچ اینستاگرام نشسته و دارد پست‌های مشخصی را به‌سمت ما سوق می‌دهد. احتمالاً حس بدی پیدا می‌کنیم. حس فاجعه‌آمیزتر آنجا سراغمان می‌آید که بفهمیم کل زندگیِ اینترنتی‌مان را او هدایت کرده و ما هم ناآگاهانه دستخوش بازی‌های او بوده‌ایم. آیا باز در اینترنت خواهیم ماند؟