کتاب جهنم واقعی
اولین کتاب بررسی تاکتیک های جنگ های شهری از استالینگراد تا عراق (کتاب نظامی)
نویسنده: سید علی موسوی
ناشر: نسل روشن
اینستاگرام
کتاب جهنم واقعی
اولین کتاب بررسی تاکتیک های جنگ های شهری از استالینگراد تا عراق (کتاب نظامی)
نویسنده: سید علی موسوی
ناشر: نسل روشن
خودشیفتگی از بحثبرانگیزترین موضوعات روانشناسی است. زیگموند فروید معتقد است خودشیفتگی مشکلی صرفا زنانه است و راه درمانی هم ندارد، چرا که فرد خودشیفته در مقابل اقدامات درمانی مقاومت میکند. بر اساس راهنمای تشخیصی و آماریِ اختلالاتِ ذهنی انجمن روانپزشکی آمریکا خودشیفتگی اختلال روانی است و با روانرنجوری تفاوت دارد. روانرنجوری، پریشانیِ فردی سالم اما نگران است. در مقابل در اختلال شخصیتی، بیمار گمان میکند که حالش کاملاً خوب است. افراد روانرنجور برای این به دنبال درمان خود میروند که از رفتارهای خودشان ناراحتاند اما افراد دچار اختلال شخصیت، برای اینکه دیگران از رفتارهایشان دلخورند. جون آکوچلا ستوننویس نیویورکر از خودشیفتگی و ریشههای آن میگوید.
شما یک نفر از جمعیت میلیونی انسانهایی هستید که به سمتی مشخص حرکت میکنند. همهچیز عادی به نظر میرسد و از جهتهای مختلف، به شما فشارهایی قابل تحمل وارد میشود. پس از مدتی، به دلیلی نامعلوم سرعت حرکت کم میشود و افرادی که جلوتر هستند، از راه رفتن باز میایستند. این دومینو باید تا آخر صف چند کیلومتری ادامه پیدا کند و برای تکتک اعضای جمعیت تکرار شود؛ غافل از اینکه توقف هر فرد، فشاری کوچک بر نفر جلویی وارد میکند و وقتی این نیروها جمع میشوند، در جلوی صف همه چیز به هم میریزد. راحتتر از آنچه فکرش را میکردید، دیگر حتی نمیتوانید دستهای خود را تکان دهید. جمعیت وحشتزده میشود و هرکس سعی میکند خودش را از تنگنا نجات دهد. اینجاست که فاجعه رخ میدهد و نیروی عظیمی شما را از زمین جدا میکند و بر روی انبوهی از دیگر انسانها میاندازد. فشار آنقدر زیاد است که حتی سینهی شما توانایی مکش دوبارهی هوا را ندارد و خیلی آسان خفه میشوید. این چیزیست که پنجشنبه ۲ مهر ماه ۹۴، در مراسم حج رخ داد. در سرزمین منا، بیش از ۷۰۰ نفر کشته شدند.
باید به این حادثه از زاویهای دیگر نگریست. این حادثه، مختص به زائران مراسم حج نیست و نمایانگر این است که ما خیلی راحت، «نیروی عظیم فشار جمعیت را دست کم میگیریم.»
«ادبرت سو» استاد دانشگاه جان هاپکینز است و بر روی مرگ و میرهای ناشی از فشار جمعیت مطالعه میکند؛ او میگوید: «مجموع نیروی هفت انسان با جثهی متوسط، میتواند یک نردهی فولادی محکم را خم کند. حالا نیروی عظیم صدها و هزاران نفر را تصور کنید. در مورد مراسم حج، این نیرو غیر قابل توصیف است؛ چرا که میلیونها نفر در یک مکان جمع شدهاند و به یک سو حرکت میکنند.» بزرگترین حادثهی مراسم حج، در سال ۱۹۹۰ رخ داد و در تونلی بین منا و مکه، ۱۴۲۶ نفر جان خود را از دست دادند.
هرچند بسیاری از مردم فکر میکنند در حوادث اینچنینی، مردم زیر دست و پا و بر اثر لگدمال شدن میمیرند، ولی واقعیت این است که در این شرایط، افراد به دلیل خفگی جان خود را از دست میدهند. تصور کنید که یک انسان، بین چند نفر دیگر گیر افتاده و فشار عظیم جمعیت از سمتهای مختلف به او وارد میشود؛ این فرد خیلی آسان خفه میشود.
معمولا حادثه بدین ترتیب رخ میدهد که افراد جمعیت خیلی راحت کنار هم قرار گرفتهاند و فشار نسبتا کمی به یکدیگر وارد میکنند. فشار خیلی آهسته زیاد میشود و افراد زمانی متوجه خطر میشوند که دیگر برای فرار خیلی دیر شده است. در این هنگام اگر آنجا باشید، از اطراف احساس فشار زیادی روی خود میکنید و متوجه میشوید که حتی دست خود را نمیتوانید بلند کنید. همهی افراد جمعیت احساسی شبیه به شما را دارند و بنابراین وحشتزده میشوند. بر اثر این وحشت عمومی، حرکت افراد نامنظم میشود و هرکس سعی میکند خود را از مهلکه نجات دهد. این باعث میشود که از یک سو فشار بیشتری به شما وارد شود. بدین ترتیب از زمین بلند میشوید، بر روی افراد دیگر میافتید و بی امان روی آنها فشرده میشوید. فشار آنقدر بر روی سینهی شما زیاد میشود که دیگر نمیتوانید آن را پر از هوا بکنید و خفه میشوید. گزارشها نشانگر این هستند که همهی جمعیت حاضر در حادثهی منا، میخواستند از یک خروجی خود را نجات دهند و این اوضاع را کاملا خراب کرده است. بسیاری از افراد، به صورت ایستاده خفه شده و مرده بودند.
هرچند دقیقا مشخص نیست که علت حادثهی پنجشنبه چه بود، ولی ترس از اینکه دولت عربستان سعودی زیرساختهای کافی برای برگزاری بزرگترین مراسم مذهبی جهان را ندارد، افزایش یافته است. البته عربستان سعودی پس از حوادث متعددی که در سالهای گذشته به همین ترتیب رخ داده، تلاش کرده که در زیرساختهای مراسم حج بهبودهایی ایجاد و به خصوص در طراحی ساختمانها تجدید نظر کند، با این حال به نظر میرسد که حتی این میزان هم کافی نباشد.
منبع : Business Insider
گاهی در کنار دوستان یا اعضای خانوادهی خود نشستهایم، اما به جای گفت و شنود حضوری، در حال مکالمه در دنیای مجازی هستیم. از نظر فیزیکی در کنار هم حاضریم، اما افکارمان در دنیای دیگر جولان میدهد. واقعیت این است که این روزها اعتیاد به تکنولوژی را میتوان در همه جا دید. آثار هنری که درادامه به تماشایشان خواهیم نشست، گوشهای از نفوذ فناوری به زندگی بشر امروز را به تصویر کشیدهاند.
او ادامه میدهد که در دورهای متوجه شده بیش از حد نیاز به گوشی هوشمند خود خیره شده و یا مشغول گشت و گذار در دنیای وب بوده است. این امر به صورت ضمنی نشانی از اعتیاد به دنیای تکنولوژی بوده و زنگ خطر را برایش به صدا درآورده است. به همین دلیل او به مبارزهای سخت روی آورد تا دست کم یک روز از گوشی خود فاصله گرفته و از آن استفاده نکند. در ابتدا برای اِجیت این جدالی سخت و طاقت فرسا بوده، اما رفته رفته همه چیز به روال عادی بازگشته و او متوجه تغییراتی قابل توجه در سبک زندگی خود شده است. راندمان کاری او به شکلی قابل توجه بالاتر رفته و در عین حال وقت بیشتری در اختیار دارد، چیزی که پیش از آن برایش قابل تصور نبود.
"نسل امروز"، عنوان مجموعه پوسترهایی است که توسط این دانشجوی فعال و هنرمند ارائه شده است. تصاویری گویا از تهاجم فناوری به زندگی خصوصی افراد بدون آنکه حتی خود، از آن اطلاع داشته باشند. بیشک استفاده از فناوریهای روز در جای خود بسیار خوب و مفید است، اما برای این استفاده نیز باید حد و مرزی مشخص کرد. چون اگر به این مهم توجه نشود، به تدریج شاهد روی تاریک فناوری هم خواهیم بود. شاهد اعتیادی متفاوت که گریبانمان را گرفته و به این سادگی از وجودمان پاک نمیشود.
بررسیها نشان میدهد تعاملِ دینی از طریقِ رسانههای الکترونیکی جایگزین شیوههای سنتی مشارکتِ دینی نمیشود بلکه آن را تکمیل میکند. این یافتهها از پیمایشی بدست آمده که در سال ۲۰۱۴ توسط مرکز تحقیقاتی پیو انجام شده است. و در آن پرسیده شد که آیا طی هفتۀ گذشته در گونهای از فعالیتهایِ دینی مشارکت داشتهاند یا خیر.
هر هفته، یک پنجم آمریکاییها اعتقادات دینی خود را بطور آنلاین به اشتراک میگذارند. درصدِ شنوندگان گفتگوهای رادیوییِ دینی، بینندگان برنامههایِ تلویزیونی دینی یا شنوندگان موسیقی راکِ مسیحی نیز تقریباً همین اندازه بوده است. حدود نیمی از بزرگسالان آمریکا نیز شاهدِ ترویج آنلاین اعتقادات دینیِ توسط دیگران بودهاند.
یافتههای کلیدی فوق از پیمایشی بدست آمده که در ماههای می و جولای سال ۲۰۱۴ توسط مرکز تحقیقاتی پیو انجام شده است. در این پیمایش از ۳۲۱۷ نفر از اعضای پانلِ ملی «الگوهای روند آمریکائیان»۱ پرسیده شد که آیا طی هفتۀ گذشته در گونهای از فعالیتهایِ دینی مشارکت داشتهاند یا خیر.
٪۲۰ آمریکاییها اعلام کردند در هفتۀ گذشته اعتقاداتِ دینی خود را توسط نرمافزارهای کاربردی یا شبکههای اجتماعی نظیر فیسبوک و توئیتر به اشتراک گذاشتهاند و ۴۶٪ درصد شاهد ترویج آنلاین اعتقاداتشان توسط دیگران بودهاند. درصدِ آمریکاییهایی که عقاید دینیِ خود را بطور آنلاین به اشتراک گذاشتند تقریباً به اندازۀ کسانی است که برنامۀ تلویزیونی دینی تماشا کردند (۲۳٪)، به گفتگویِ دینیِ رادیویی (۲۰٪) یا موسیقی راک مسیحی گوش دادند (۱۹٪)؛ اما افراد بیشتری اعلام کردند بطور آفلاین و در محیطِ زندگیِ حقیقی اعتقاد دینی خود را به اشتراک گذاشتهاند (۴۰٪). آمار مذکور را میتوان با نتایج پیمایشهای تلفنیِ مرکز تحقیقاتیِ پیو در سال ۲۰۱۴ مقایسه کرد. در این پیمایشها ۳۵ ٪ آمریکاییها اعلام کردند حداقل هفتهای یک مرتبه در مراسمهای مذهبی شرکت میکنند.
بررسیها نشان میدهد تعاملِ دینی از طریقِ تلویزیون، رادیو، موسیقی و اینترنت جایگزینِ شیوههایِ سنتیِ مشارکتِ دینی نظیرِ رفتن به کلیسا نمیشود؛ بلکه تنها این شیوهها را تکمیل میکند. آمریکاییهایی که گفتند در مراسمهایِ دینی مشارکت زیادی دارند در مقایسه با آنان که کمتر در این مراسمات حضور مییابند؛ احتمالاً بیشتر به فعالیتهایِ دینیِ الکترونیکی میپردازند. نظیر انجیلیهای محافظهکار و پروتستانهای تندرو –دو گروه با سطح بالایی از مناسکِ دینیِ سنتی- که بیشتر از سایر گروههایِ بزرگِ دینیِ آمریکا عقایدشان را بطور آنلاین به اشتراک گذاشتند، شبکههای دینی تماشا کردند و به گفتگوهایِ دینیِ رادیویی گوش کردند.
تحقیقات بیان میدارد جوانان (بین ۱۸ تا ۲۹ سال) حدوداً دو برابرِ آمریکاییهایِ پنجاه سال به بالا، علاقمندند که به اشتراک گذاشتن آنلاین عقایدشان توسطِ سایرِ مردم را نظاره کنند. این که جوانان بیشتر از سالمندان از اینترنت استفاده میکنند، نشان دهندۀ تفاوتهایِ نسلیِ گسترده در زمینۀ پذیرش تکنولوژی و مصرف رسانه است. در مقابل، سالمندان بیشتر از افرادِ زیرِ سی سال به تماشای شبکههایِ دینی میپردازند.
شیوههای الکترونیکیِ مشارکتِ دینی
پیمایش مذکور نشان میدهد احتمال اینکه انجیلیهایِ محافظهکار و پروتستانهایِ تندرو اعلام کنند طی هفتۀ گذشته برنامۀ تلویزیونی دینی تماشا کردند، عقایدشان را بطور آنلاین به اشتراک گذاشتند یا به گفتگویِ دینیِ رادیویی گوش دادند؛ بیشتر از سایر گروههای بزرگ دینی است. همچنین شنیدنِ موسیقیِ راکِ مسیحی عموماً از سویِ انجیلیهایِ محافظهکار گزارش شده است تا دیگر گروهها.
بین گروههایِ دینی از لحاظ تماشای مردمانی که دینشان را در شبکههای اجتماعی به اشتراک میگذارند، تفاوت اندکی وجود دارد. برای مثال ۵۰٪ بزرگسالانی که وابستگیِ مذهبی ندارند؛ طی هفتۀ گذشته شاهد بودهاند فرد دیگری پیرامون عقیدۀ دینیاش مطلبی به اشتراک گذاشته است. ۴۷ درصدِ انجیلیهای محافظهکار و ۳۹ درصدِ کاتولیکها هم چنین ادعایی کردند.
آمریکاییهایی که میگویند در مراسمهای دینی مشارکت زیادی دارند؛ احتمال اینکه درگیرِ اَشکالِ الکترونیکیِ فعالیتِ دینی شوند، بیشتر از کسانی است که در مراسمهای دینی حضور پررنگی ندارند. برایِ مثال گزارش شده ۳۱ درصد از بزرگسالانی که حداقل یک بار در هفته در مراسمهایِ دینی مشارکت دارند، عقایدشان را در هفتۀ گذشته بهطور آنلاین نیز به اشتراک گذاشتهاند. حال آنکه تنها ۸ درصد از کسانی که بهندرت در مراسمها حضور پیدا میکنند یا هرگز به مراسم دینی نرفتهاند، فعالیت دینیِ آنلاین داشتهاند.
همچنین احتمال گوشدادن به گفتگوهایِ دینی رادیویی توسط کسانیکه بطور هفتگی در مراسمهای دینی حضور پیدا میکنند، شش برابرِ کسانی است که به کلیسا نمیروند یا بهندرت در مراسمهایِ دینیِ کلیسا و سایرِ اماکنِ عبادی شرکت میکنند (۳۵٪ در مقابلِ ۶٪). (برای مشاهدهٔ نتیجهٔ نظرسنجی اینجا کلیک کنید.)
حدوداً ۰/۶ بزرگسالانِ زیرِ ۵۰ سال (که ۶۱٪ ایشان افرادِ ۱۸ تا ۲۹ ساله بودند) و کمتر از ۰/۳ سالمندان (که ۳۷٪ ایشان ۵۰ ساله تا ۶۴ ساله بوده و ۲۲٪ نیز ۶۵ سال به بالا داشتند) اعلام کردند در هفتۀ گذشته شاهد ترویج آنلاین عقاید دینیِ خود بودهاند.
در مقابل، انتظار میرود سالمندان بیشتر از میانسالان برنامۀ تلویزیونیِ دینی تماشا کنند. یک سومِ آمریکاییهایِ ۵۰ سال و بالاتر (که ۳۸٪ ایشان ۶۵ سال به بالا داشتند) اعلام کردند در هفتۀ گذشته برنامۀ تلویزیونیِ دینی دیدهاند، در حالیکه فقط ۱۵٪ از افرادِ زیرِ ۵۰ سال چنین ادعایی کردند. (برای مشاهدهٔ نتیجهٔ نظرسنجی اینجا کلیک کنید.)
اشتراک آفلاینِ عقاید
حدوداً ۰/۶ پروتستانهای انجیلیِ محافظهکار (۵۹٪)، ۰/۴ کاتولیکها (۴۲٪) و پروتستانهای تندرو (۳۸٪)، ۰/۳ جریان اصیل پروتستانی (۳۴٪) و ۰/۲ بیدینها گزارش دادند طی هفتۀ گذشته اعتقاد دینی خویش را بطور آفلاین و در محیط زندگیِ حقیقی به اشتراک گذاشتهاند۲.
این مطلب در تالار گفتگویِ «دین و زندگی اجتماعی» مرکز پژوهشی پیو منتشر شده است.
پینوشتها:
[۱] The American Trends Panel / ATP
پانل الگوی روند آمریکائیان توسط مرکز پژوهشیِ پیو ایجاد شده است. این پانلِ فراگیر ملی از ۳۲۱۷ نفر از افرادِ بالغ خانوادههای آمریکایی تشکیل شده است که بطور تصادفی برای عضویت در آن انتخاب شدهاند. کسانیکه از اینترنت استفاده میکنند، بطور ماهانه پرسشنامههای اینترنتی را پرمیکنند و کسانیکه کاربر اینترنت نیستند، هر ماه از طریق تلفن و ایمیل در پیمایش مشارکت میکنند.
[۲] به اشتراکگذاشتنِ عقاید لزوماً به معنیِ مسیحیکردنِ دیگران یا تبلیغ کردنِ دین نیست. پرسشِ تحقیق از پاسخدهندگان این بود که آیا آنها مطلبی دربارۀ عقیده دینیِ خود بطور آفلاین و در جریانِ زندگیِ حقیقی به اشتراک گذاشتهاند یا خیر. این پرسش میتواند دامنۀ وسیعی از برهمکنشها را دربرگیرد مثل پیشنهادِ نمازخواندن یا دعا کردن، نقلِ قول از کتابِ مقدس یا شرح دادنِ یک تجربۀ دینی و یادآور شدن احتمالات و امکانها.
اینستاگرام و تابلو اشراف زادگی
قدرت چشمانداز و چشمانداز قدرت در ولخرجیهای متظاهرانۀ جدید
اگرچه ابزارِ انتقالدهندۀ عکسها جدید است ولی تصاویر و روابطِ اجتماعی در پس آن، شیوههای قدیمیِ بهرخکشیدنِ ثروت را به یاد میآورد. مانند عکسهای اینستاگرام، نقاشیهای رنگروغنِ هم توجهات را به جایگاه و وجهۀ افراد جلب میکند. منتقد هنر و نویسندۀ انگلیسی جان برگر، تظاهر به بیطرفی در آثار هنریِ معتبرِ غربی را به چالش کشید. وی استدلال کرد که تمام تصاویر را میتوان با توجه به معنای سیاسی و اجتماعیشان درک کرد. طرحهای زیر حاصل کنار هم چیدن منتخبی از دو گونه تصاویرِ متفاوت و بر پایۀ تفکرات برگر است. نقاشیهای رنگ روغن اروپایی سالهای ۱۷۵۰-۱۶۵۰ و تصاویر اینستاگرام سالهای ۲۰۱۴-۲۰۱۲
آقا و خانم اندروز، اثر توماس گینزبرو (حدود ۱۷۵۰)
ژاکوبن — ولخرجیِ متظاهرانه (نمایش ثروت به عنوان نمایی از قدرت اقتصادی) موضوع جدیدی نیست اما هیچ وقت هم به اندازۀ حالا آسان نبوده است. رسانههای اجتماعی با ارایۀ قالبی از فردگراییِ رقابتی و ماجراجوییِ اقتصادی که در آن تجربۀ رفاه باید مستند و آنلاین به اشتراک گذاشته شود، ولخرجیِ متظاهرانه را به امری عادی بدل کردهاند. در خوشگذرانی و هیجانِ ناشی از خریدی خوب، کششی درونی فرد را وامیدارد که آن را با دوستان و دنبالکنندگانشان به اشتراک بگذارد.
کاریکاتورِ سال ۱۹۹۳ پیتر استینر، «توی اینترنت، هیچ کس نمیفهمد که تو سگ هستی»
یک سوال به نظر شما آیا امکان نظردهی به صورت ناشناس، نظرات اینترنتی را سطحی و مبتذل کرده است؟
|
نمایی از فیلم ماشین ای ایکس
|